Madalyonun öteki yüzü: 2020
--
Bu senenin ne kadar kötü geçtiğini Ocak ayından beri konuşuyoruz aslında. O yüzden ben de bunlara bir yenisini eklemeyeceğim. Güzel şeyler de oldu 2020'de. Onu konuşmak istedim. Sanki mahalle yanarken saçını taramak gibi olacak ama ben de kendi hayatımdan güzel şeyleri anlatacağım.
Aile
Bu konuda tek değilim biliyorum fazlasıyla duydum bu söylemi: “Pandemi sayesinde ailemle daha çok vakit geçirdim.” Evet, benim için de bu pandemi süreci öncesindeki 1,5 yıla yakın yoğun bir iş temposunun telafi süreci gibi oldu. Eşim ve kızımla o kadar eğlenceli zaman geçirdik ki -arada birbirimize tabii ki sardık 🙄- dünya varmış dedim resmen.
Kızım 2 yaşını doldurduktan 1,2 ay sonra evden çalışmaya başlamam, en keyifli dönemine denk gelmemi sağladı. Aşağılarda belki tekrar değinirim bilmem ama bu süreçte dahi çok çalışan biri olarak sanırım ofiste olsaydım 3 yaşına kadar pek keyifli, bol vakit geçirememiş olacaktık.
Ailece orman yürüyüşleri, bahçede ekme biçme ile geçirilen zamanlar, deniz kenarına masa kurup vakit geçirmek, evde saatlerce Lego oynamak. Avrupada yaşayanlardan sıkça dinlediğimiz, onlar için gayet normal olan iş dışı hayat gerçekten mümkünmüş onu gördüm.
İş Hayatı
Bu senenin iş hayatımdaki karşılığı tam olarak bir akademi diyebilirim. 2019un sonlarında doğru çalıştığım şirkette kendimi saymazsak, sıfırdan bir frontend ekibi kurdum. Çoğunluğu (çeşitli bölümlerden) yeni mezun olan arkadaşlarla riskli ama bir o kadar da eğlenceli bir yolculuğa çıktık. Riskliydi çünkü önümüzde bizi bekleyen çok ciddi projeler vardı. Böyle bir ekip kurduğunuzda beklentiler de omuzlarınızda bir dağ gibi oluyor kimse bir şey demese de. Benim için öyleydi en azından. Eğlenceliydi çünkü sıfırdan bir şeyler öğretmek hem beni sıkça 11–12 sene önceme götürdü hem de başka ufak ufak şeyleri öğrenmeme vesile oldu.
Hobi
Bu sene bir diğer aydınlanmam da hobilere karşı oldu. Ben yıllarca hobimin işim olduğunu, böylelikle de hiç çalışmadığımı kendime empoze edip durmuşum. Ancak yine herkes gibi pandemide fazlasıyla çalışınca ve bir taraftan da ölüm diye bir gerçekle her gün yüzleştikçe bazı şeyleri kaçırdığımı farkettim. 31/32 yaş sularında bunu farkettiğim için çok geç kalmış sayılmam umarım vadem daha varsa 🤞
Ben de 2021 senesi içerisinde bol bol fotoğraf çekmeye karar verdim. Çevremde bu işi profesyonel olarak yapan arkadaşlarımdan aldığım cesaret ve “gaz” ile sanıyorum kısa süre sonra ben de o dünyaya giriş yapacağım. Şu an teorik eğitimleriyle açığı kapatmaya çalışıyorum ancak gün sonunda bir sanat icra etmeye niyetlendiğim için hafiften de tırsıyorum doğrusu 😃
Hayaller
Tam olarak; “içerideyken düşünecek çok zamanım oldu” repliğindeki gibi, benim de pandemide düşünecek çok zamanım oldu, en azından öncesine göre. İnsan bu günlerin daha az hasarlı geçmesi için bir hayale sarılmak istiyor. Öteki türlü, okyanusun ortasında hiç kara görmeden günlerce seyahat ediyormuş gibi hissediyor insan.
Ben de boş durmadım ve bol bol hayaller kurdum. Bazıları çok radikal, bazıları çok ütopik bazıları da pek `mütevazi`.
Yeni yılı kapatırken sanıyorum herkes için sağlıktan başka bir şey dileyemiyorum. Ruhumuzdaki, bedenimizdeki acılarımızı bir an önce saracağımız, maskelerden bir an önce kurtulacağımız, dostlarımızla sarmaş dolaş şarkılar söyleyeceğimiz, nice güzel yıllarınız olsun.
Aralık 2020,
Murat Doğan
